Ik dank u. k kreeg heel veel leuke reacties op mijn vorige bericht. Tips en complimenten. Tips zal ik delen op de Facebookpagina van vadervanvier, complimenten koester ik in mijn hoofd en hart. Het was niet de intentie achter het schrijven van de tekst, maar ik ga ook niet ontkennen dat het deugd deed. Net als iedere ouder ( denk ik toch), twijfel ik wel eens aan wat ik deed en aan hoe ik wat komt, zal aanpakken. En dan doen complimenten deugd. Dus ook u, beste lezer, u doet het fantastisch!
Goed, tot daar het terugkijken op de vorige post. Tijd om nieuwe dingen met jullie te delen. Een verslagje van uitstappen die we deden de afgelopen dagen. Klassiekers gecombineerd met, voor ons, nieuwigheden. Ik hou het, zoals steeds toch de bedoeling is, beknopt.
De eerste dag brachten we door in Mechelen. Eerste halte, Technopolis. Dank aan de lerarenkaart voor de korting. Een klassieker, ik vermoed dat jullie die ook wel kennen. Maar steeds een succes. Vooral ook omdat er nu weer nieuwe activiteiten waren. Zo kon ik virtueel 3D parapente vliegen in de bergen. Een bijzondere ervaring. Ik geef graag mee dat ik nergens tegenvloog. Na een paar uur experimenteren en slijmwormen maken ( zucht…), reden we naar het centrum. Broodje in de Kruidentuin en daarna te voet richting Hof van Busleyden. Wat een ontdekking! Een prachtig stadpaleis met een heel mooie expo over Mechelen in de 16e eeuw en nu. Niet te veel stukken, zodat het ook voor de kinderen overzichtelijk blijft, een tof zoekspel erbij en, fijn met dit weer, lekker koel binnen. Ik zou zeggen, zeker eens doen. En als u dan toch in Mechelen bent, loop er eens rond. Ik ben grote fan van die stad!
Dag twee. We doen zot en steken een landsgrens over. We gaan op visite bij de noorderburen. Museum Voorlinden is de bestemming. Een plek die al langer op mijn lijstje staat, waar ik al veel goeds over hoorde. Met andere woorden, de verwachtingen waren hooggespannen. Altijd gevaarlijk… maar niet deze keer. Wat een plek. Een prachtig park met mooie tuinen, zelfs in deze droogte. Een heel mooi gebouw, veel licht, hoog en open en toch geen hangargevoel… En vooral, vooral de collectie. Zoveel mooie dingen, groot en heel klein, kleurrijk en sober. Je kan er wandelen in een zwembad zonder nat te worden, kijken naar minuscule liften, bewust de lucht bestuderen,… Valt t op? Ik ben zeer onder de indruk. En om al die indrukken te verwerken, de auto in en naar het strand. Je kan ook aan het museum wandelen, richting zee. Maar in de hitte is een duinenwandeling niet echt mijn favoriet. 10 min auto, parkeerplaats zoeken in de buurt Wassenaar en even wandelen, weg van de massa. Daarna, rust. In de zee, op het strand. Spelen, slapen, zwemmen, schupjes testen,…
Gisteren was het dan tijd voor een, zoals dat heet, ‘trip down memory lane’. In het groene Limburg, diep verscholen in het bronsgroene eikenbos, ligt een magische plek die men de Wouterbron noemt. Een openluchtzwembad, gevuld met puur en alleen zuiver bronwater. Het bestaat al sinds ik een kind was ( we gaan daar geen jaartal op kleven, te confronterend…), ik bracht er toen heel wat uren door. Eerst met zussen en ouders, daarna als een heuse coolerd met vrienden. Tijd om er nog eens naartoe te gaan. Fijn meegenomen is ook dat de prijzen nog erg schappelijk zijn. En of het een succes was… gedurende bijna zes uren werd er gezwommen, gespeeld, gesprongen, gedoken. Ik moest al een ijsje beloven om hen uit het water te krijgen. En als je dan, bij het huiswaarts rijden, een slapende achterbank en copiloot hebt, dan weet je… het was een goeie dag!
Over hoe N dan diezelfde avond voor het eerst op stap ging, met vrienden naar een plaatselijk festival, zonder ondergetekende en wat dat deed met ondergetekende, vertel ik u gaarne een volgende keer.
Nu blijven we een paar dagen thuis. Ik kruip in de kelder, natte zakdoek op mijn hoofd. Wachtend op verkoeling.
Vader van vier. 